MoH

Umieściłem ten wątek w humorze, chociaż powinien być chyba w jakimś innym (czarny humor, czarna rozpacz czy coś w tym stylu...).

Jestem już w wieku, kiedy nie śledzę kopania piłki z wypiekami na twarzy, ani sam nie ganiam po boisku jak szalony. Nie znaczy to jednak, że nie lubię tego sportu, ani nie kibicuję naszym...

Mecze Polskiej kadry na mistrzostwach pominę milczeniem, bo wszystko już zostało powiedziane (winni wszyscy tylko nie trener i część piłkarzy...). Zaczęły się kolejne eliminacje, pierwszy mecz się kończy, a na tablicy wyników 1:1. Przeciwnikiem zaś jest niezbyt silna Słowenia.

Od dłuższego czasu nie mogę się pogodzić ze sposobem, w jaki Beenhakker prowadzi kadrę. Wydaje mi się, że z czasem staje się coraz bardziej arogancki i olewczy w stosunku do kibiców.

Powołania, które elektryzują całą Polskę również są "ciekawe". Don Leo z uporem godnym lepszej sprawy powołuje grupkę piłkarzy, którym "ufa". Bez wątpienia Krzynówek, Lewandowski, Wasilewski nie są w optymalnej formie. Roger wszedł przebojem, ale od tego czasu również nie potrafi się odnaleźć. Co do obrońców, to Żewłakow wydaje się pewniakiem (znaczy kapitan ), ale jego błędy kilkukrotnie dawały przeciwnikom ważne bramki. Eksperymenty na lewej obronie są już niemal sławne, a sposób wybierania napastników jest tajemnicą tak dobrze skrywaną, że nawet Ziobro by nie dotarł do prawdy. Owszem, zawodnicy mogą nie pasować do koncepcji trenera, ale ta koncepcja zawiodła. W związku z tym Leo jej nie zmienia, tylko ciągle eksperymentuje. I prawda jest taka, że po kilku latach nie mamy kadry. Ba, jestem skłonny powiedzieć, że nie mamy nawet jakiejś "żelaznej" jedenastki, która gwarantowałaby jakiś poziom gry.

Wydaje mi się, że trzeba już przestać się cieszyć zwycięstwami z Portugalią, bo nie możemy wygrać ze Słowenią czy Ukrainą. Główne filary drużyny zawodzą, a świeża krew szybko się wypala i dostosowuje do reszty.

Według mnie Leo powinien wreszcie stworzyć mniej więcej stałą kadrę składającą się z zawodników, którzy swoją obecnością coś wnoszą. Czas eksperymentów się skończył, trzeba grać o trzy punkty. Nie można ciągle liczyć na nieskuteczność rywala i dobrą obsadę bramki. Ból w tym, że nasi trenerzy niezwykle przywiązują się do swoich koncepcji i kluczowych graczy. Brak im elastyczności, brak im charyzmy i odwagi do ryzykownych rozwiązań. Owszem, Leo stawia na kilku młodych zawodników, ale prawda jest taka, że oni są w kadrze, ale żaden nie zagościł na stałe i nie przebił się do pierwszego składu.

Za kilka dni mecz z San Marino. Jeżeli na półwyspie Apenińskim nie uda się odnieść przekonującego zwycięstwa, to ludzie ciągle wierzący w geniusz Beenhakkera powinni przejrzeć na oczy - nasza reprezentacja krąży po kolistej orbicie, wcale nie zbliżając się do upragnionego złotego środka.